XIV Zaduszki Plastyczne Cykl spotkań kameralnych
Na spotkaniu zaduszkowym, podobnie jak w latach minionych, będziemy wspominać artystów plastyków z Kujaw i z ziemi dobrzyńskiej, którzy odeszli w minionych 30 latach. W programie znajdą się także szersze prezentacje multimedialne, które przybliżą życie i twórczość Jana Sowińskiego (1911–1990) z okazji 30. rocznicy śmierci, Kazimierza Borkowskiego (1910–1991) z okazji 110. rocznicy urodzin oraz Aleksandry Domanowskiej (1930–2017) z racji przypadającej w tym roku 90. rocznicy urodzin.
Dotychczas spotkania zaduszkowe gromadziły spore grupy osób i zazwyczaj trwały około trzech godzin. W tym roku w związku z pandemią i obowiązującymi obostrzeniami sanitarnymi XIV Zaduszki Plastyczne będą miały zmieniony charakter. Odbędzie się cykl kameralnych spotkań rozpoczynających się o każdej pełnej godzinie.
Zapraszamy więc wszystkich zainteresowanych w niewielkich 4–5-osobowych grupach na osobiste rozmowy i wspomnienia dotyczące artystów plastyków. W czasie spotkania obowiązuje nakaz zasłaniania ust i nosa oraz zachowanie bezpiecznej odległości.
XIV Zaduszkom Plastycznym będzie towarzyszyła przygotowana wystawa „Wspomnienie Aleksandry Domanowskiej (1930–2017) w 90. rocznicę urodzin. Pokaz darowizny ze spuścizny po artystce”. Na ekspozycji znajdą się wybrane prace z przekazu dla włocławskiego Muzeum dokonanego w 2019 r. Wystawę w holu Zbiorów Sztuki będzie można oglądać od 30 października do 5 grudnia.
XIV Zaduszki Plastyczne
5 listopada 2020 r., w godz. 11.00–16.00
Zbiory Sztuki, ul. Zamcza 10/12 we Włocławku
prowadzenie: Krystyna Kotula, Adam Zapora
Kazimierz Borkowski (1910–1991)
Urodził się w Wilnie, pochodził z kresowej rodziny szlacheckiej o tradycjach powstańczych. Od dziecka przejawiał zainteresowania plastyczne, nauki pobierał u krakowskiego malarza Eugeniusza Kazimirowskiego, ukończył szkoły i studia o specjalności handlowo-gospodarczej w Wilnie i St. Gallen w Szwajcarii. Następnie z ojcem prowadził firmę Władysław Borkowski i Syn zajmującą się produkcją materiałów piśmiennych, ram, zabawek, wydawaniem przewodników, pocztówek, albumów. Od 1945 r. mieszkał we Włocławku. Założył wytwórnię papierów introligatorskich i zabawek, w której do 1950 r. projektował lalki. Był współzałożycielem Spółdzielni Przemysłu Ludowego i Artystycznego „1 Maj”. Pracował tam jako kierownik techniczny i projektant lalek do emerytury w 1970 r. Wykonywał też ceramiczne wyroby pamiątkarskie, medale, biżuterię w Spółdzielni „Sztuka Kujawska”. Jego prace znajdują się w zbiorach MZKiD we Włocławku, Muzeum Medalierstwa we Wrocławiu, Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy i w kolekcjach prywatnych.
Jan Sowiński (1911–1990)
Urodził się w Kielcach, w latach 1928–1932 studiował w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie, w pracowni prof. K. Homolacsa i prof. H. Uziębły. W 1934 r. w Kielcach założył Atelier „Kropka”. W czasie II wojny światowej był uczestnikiem kampanii wrześniowej, działaczem Związku Walki Zbrojnej, jeńcem i więźniem obozów — na Majdanku, Gross-Rosen w Rogoźnicy i w Leitmeritz (Litomierzyce). Po wojnie reaktywował „Kropkę”, wykonywał scenografie teatralne, ilustracje książkowe i reklamy. W 1953 r. przeprowadził się do Włocławka. Do 1979 r. pracował w Ośrodku Wzorcującym Włocławskich Zakładów Ceramiki Stołowej jako projektant form i wzorów galanterii fajansowej. Z wielką pasją wykonywał plakiety i medale, które określał jako „pamiątkarstwo okolicznościowe”. Był autorem projektu fontanny przy Teatrze Miejskim we Włocławku. Uczestniczył w wielu wystawach ceramiki w Polsce i za granicą. Jako członek Grupy Kujawskiej od 1958 r. brał udział we wszystkich ekspozycjach włocławskiego środowiska plastyków. Był społecznikiem — radnym, działaczem ZBoWiD.
Jego prace znajdują się m.in. w MZKiD we Włocławku, w muzeum w Faenzie (Włochy) i w wielu kolekcjach prywatnych.
Aleksandra Domanowska (1930–2017)
Urodziła się w Kowalu, okres okupacji spędziła we Włocławku. W latach 1947–1949 uczęszczała do Społecznego Ogniska Plastycznego przy Muzeum Kujawskim. W 1951 r. ukończyła Państwowe Liceum Plastyczne w Warszawie i rozpoczęła studia na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Studiowała w pracowniach prof. Tymona Niesiołowskiego i Stanisława Borysowskiego. Dyplom magistra sztuk plastycznych ze specjalizacją malarstwa otrzymała w 1955 r. Od 1956 r. była członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków oraz Grupy Kujawskiej. Pod okiem Elżbiety Piwek-Białoborskiej rozwijała zdolności jako ceramik. Od 1957 do 1984 r. pracowała jako instruktor w Społecznym Ognisku Plastycznym, w latach 1963–1971 była zatrudniona jako inspektor nadzoru artystycznego i projektant lalek w Spółdzielni „1 Maj”. Mimo wykształcenia w zakresie malarstwa zasłynęła przede wszystkim jako artysta ceramik, tworząc barwnie szkliwione formy użytkowe (patery, wazony) i unikatowe (rzeźby i plakiety portretowe, symboliczne, ilustracyjne). Prace A. Domanowskiej znajdują się w zbiorach Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej, Galerii Sztuki Współczesnej we Włocławku oraz kolekcjach prywatnych.
