Wystawa „Anna Miszalska – Gąsienica, Jerzy Miszalski – Na tamten brzeg… - rzecz o Wiśle”
W Muzeum Stanisława Noakowskiego w Nieszawie 1 września 2019 r. (niedziela), o godz. 15.00 zostanie otwarta wystawa malarstwa olejnego dwojga artystów z Warszawy pt. „Anna Miszalska – Gąsienica, Jerzy Miszalski – Na tamten brzeg… - rzecz o Wiśle”.
Anna Miszalska-Gąsienica (1962) jest absolwentką warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (1986), gdzie studiowała w pracowniach prof. Ludwika Maciąga, Stefana Gierowskiego, Romana Artymowskiego i Wiesława Kruczkowskiego. Ma w swoim dorobku obrazy olejne (pejzaże, kwiaty, portrety), a także cykle gwaszy i pasteli prezentowane na 15 wystawach zbiorowych i 74 pokazach indywidualnych w kraju, jak również za granicą: we Francji, Kanadzie, Norwegii, Szwajcarii i Szwecji. Przedmiotem zainteresowań i twórczej inspiracji jest w jej pracach przede wszystkim różnorodny krajobraz poszczególnych regionów geograficznych Polski, jego atmosfera, dyskretne piękno, zmienność związana z porami dnia i roku. Obrazy noszą piętno realistycznych upodobań oraz dążenie do transpozycji wybranego motywu na język malarskich środków wyrazu. Emocje i wzruszenia przełożone są tu na barwy i formy, które, nie tracąc swych wartości dokumentacyjnych, stają się nośnikiem prawdy o bacznie obserwowanym świecie. Autorka otrzymała w 1992 r. I nagrodę na Międzynarodowym Salonie Sztuki Współczesnej w Revin (Francja) za interpretację tematu „Kwiaty”.
Jerzy Miszalski (1930) jest z wykształcenia geodetą, kartografem, doktorem nauk geograficznych. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w Petersburgu, Politechnikę Warszawską, Uniwersytet Poznański oraz Wojskową Akademię Techniczną. Jest autorem lub współautorem ponad 150 publikacji w dziedzinie geografii, teledetekcji i ochrony zabytków, prowadził ponadto wielokierunkową działalność w kilku towarzystwach naukowych. Odznaczony m. In. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem zasługi, Krzyżem Armii Krajowej, Złotą Odznaką „Za zasługi w dziedzinie geodezji i kartografii”, Złotą Odznaką polskiego Towarzystwa Geograficznego, Złotą Odznaką „Za opiekę nad zabytkami”, Odznaką „Zasłużonego działacza kultury”. Uzyskał również nagrody Ministra Kultury I i II stopnia (1978, 1979) oraz Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki (1976, 1979). Obecny kształt twórczości Jerzego Mieszalskiego jest efektem wieloletniego zainteresowania sztuką, pracy pod kierunkiem malarzy realistów – Wacława Prusaka i Szczepana Skorupki oraz samodzielnych doświadczeń w malowaniu plenerowym w bezpośredniej konfrontacji z naturą. W kręgu zainteresowań autora jest zarówno krajobraz przyrodniczy, jak i kulturowy. Obrazy dokumentują często ginące już obiekty, takie jak wiatraki, młyny wodne, i inne zabytki drewnianej architektury polskiej wsi. Ulubionym tematem są zabytki architektury sakralnej i obronnej, zwłaszcza zamki i ich ruiny. Autor otrzymał za swą twórczość I nagrodę – „Złotą Paletę” na XIV Międzynarodowym Salonie Sztuki Współczesnej w Revin (Francja) w 1985 r. Prezentował także swe prace na 111 wystawach indywidualnych i 63 ekspozycjach zbiorowych w kraju i za granicą, m.in. we Francji, Holandii, Kanadzie, Niemczech, Szwajcarii i na Ukrainie.
