Wrócili na deski włocławskiego teatru
Wrócili na deski włocławskiego teatru
Po przebudowie i remoncie w piątek 23 maja odbyło się uroczyste otwarcie Teatru Impresaryjnego we Włocławku. W sobotę i niedzielę wystawiono widowisko prezentujące historię budynku oraz Teatru Impresaryjnego pt. „…w żywym ciele, w oddechu, w głosie - wracamy!” w reżyserii Jana Polaka.
Dziś – w poniedziałek solowy występ Andrzeja Seweryna, artystycznego ojca chrzestnego włocławskiego teatru. Przedstawienie nosi tytuł „Mój Molier”.
- Działalność impresaryjna, polegająca na prezentowaniu włocławskiej widowni przedstawień zrealizowanych przez różne zespoły teatralne z Polski i zagranicy, jest prowadzona od 1990 r., a formę instytucjonalną zyskała w roku 1992, kiedy to ówczesny wojewoda włocławski powołał do życia Państwowy Teatr Impresaryjny – mówi Jan Polak, który opracował autorską koncepcję funkcjonowania tej instytucji. W 1994 r. teatr stał się instytucją samorządową, natomiast w 2002 r. zyskał Patrona i odtąd jego pełna nazwa brzmi: Teatr Impresaryjny im. Włodzimierza Gniazdowskiego. Przez 20 lat działalności zorganizowaliśmy blisko 4 tysiące przedstawień, koncertów, recitali, wystaw itp., które obejrzało ponad 1 mln 350 tys. osób. Teatr na stałe współpracuje z najlepszymi teatrami warszawskimi i krakowskimi, stąd na włocławskiej scenie gościli i goszczą najwybitniejsi polscy aktorzy w zrealizowanych przez znakomitych inscenizatorów przedstawieniach
Historia budynku teatru
Budynek przy ul. Wojska Polskiego 13 powstał w roku 1912, jako sala zebrań Towarzystwa Dobroczynności. Składał się części, w której znajduje się obecnie sala widowiskowa oraz biura od strony ul. Wojska Polskiego. Okna z sali widowiskowej wychodzące na skwer, były półokrągłe i jeszcze w latach 90-tych ich zarys był widoczny w ówczesnej kawiarni. Scena była znacznie płytsza niż obecnie, miała około 5 metrów głębokości. W latach 30-tych dwudziestego wieku w budynku zaczęło działać kino „Słońce”, a sam obiekt stał się własnością prywatną. W czasie wojny w budynku działało kino niemieckie, zaś w latach powojennych ( do 1948 roku ) ponownie kino „Słońce”. Potem mieścił się tam Miejski Dom Kultury z kinem „Ekran młodych”, do 1976 roku Powiatowy Dom Kultury, w latach 1976- 1992 Wojewódzki Dom Kultury. Od 1992 roku Państwowy Teatr Impresaryjny, od 1994 roku Teatr Impresaryjny, od 2002 roku Teatr Impresaryjny im. Włodzimierza Gniazdowskiego. Budynek kilkakrotnie rozbudowywano w latach 60. i 70. dwudziestego wieku. Powiększono wtedy scenę, dobudowano zaplecze sceniczne oraz foyer i kawiarnię, przebudowano wejście główne i szatnię.
W ramach obecnie zakończonej przebudowy wykonano nadbudowę sali widowiskowej, wymianę stropu i dachu nad salą, poszerzono „okna sceniczne”, zbudowano kabinę oświetleniowo – akustyczną, wyposażono salę widowiskową w sprzęt akustyczny, oświetleniowy, audiowizualny oraz interkom. Ponadto zrealizowano: wymianę podłogi, foteli, montaż ekranów akustycznych, wymianę podłóg i posadzek, dostosowanie toalet do potrzeb osób niepełnosprawnych, montaż dźwigu towarowego i osobowego, przebudowę szatni i znajdujących się nad nią pomieszczeń w celu usprawnienia ciągów komunikacyjnych, wykonanie izolacji piwnic, wymianę stolarki okiennej i drzwiowej, ocieplenie ścian i odnowienie elewacji. Wykonano również schody zewnętrzne wraz z podjazdem dla osób niepełnosprawnych.
Wartość całkowita projektu: 12 186 376 zł, w tym dofinansowanie z EFRR 7 787 003,32 zł, wkład własny 4 399 372,68 zł.
